Μάτια μονίμως δακρυσμένα, παρότι δεν κλαίει… Στοργική μητέρα
που θηλάζει, φροντίζει και εκπαιδεύει τα μικρά της μέχρι και για 4 μήνες…
Ασκητικός τρόπος ζωής, αφού αναζητά την απομόνωση και την ασφάλεια που αυτή της
προσφέρει, καθώς για αιώνες καταδιώχτηκε και καταδιώκεται από τον άνθρωπο… Ιερό
ζώο, υπό την προστασία του Ποσειδώνα και του Απόλλωνα, σύμφωνα με τους αρχαίους
Έλληνες… Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Όμηρος αλλά και Παπαδιαμάντης, Ελύτης και
Βιζυηνός της έχουν δώσει μια θέση στα έργα τους…
Η μεσογειακή φώκια, Monachus monachus, δεν είναι
απλώς και μόνο ένα ακόμη είδος του θαλάσσιου περιβάλλοντος αλλά ένα αναπόσπαστο
κομμάτι του χθες, του σήμερα και του αύριο των ελληνικών θαλασσών και της
Μεσογείου. Στην Ελλάδα μάλιστα, ζει και αναπαράγεται ο μισός περίπου παγκόσμιος
πληθυσμός της, δηλαδή 250 με 300 άτομα.
Παρότι περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στη θάλασσα,
χρησιμοποιεί και την ξηρά, κυρίως απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες θαλασσινές
σπηλιές, για να γεννήσει και να γαλουχήσει τα μικρά της αλλά και να αναπαυτεί.
Το είδος παρατηρείται σε όλη την παράκτια και νησιωτική ζώνη της Ελλάδας, εκτός
από τους δύο κλειστούς κόλπους του Κορινθιακού και του Αμβρακικού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου